งานแสดงสินค้า งานแสดงสันดาน

   เป็นที่รู้ๆ ทราบๆ กันดีว่าบ้านเราเมื่องนี้มีงานแสดงสินค้าบ่อยมาก ผมขอนับรวมหมดครับไม่แบ่งแยกงาน แสดงบ้าน รถ พืชสวน การท่องเที่ยว ฯลฯ หลายคนอ่านแค่ย่อหน้าแรกคงคิดในใจว่า "เอาอีกแล้วมึงมาด่าอีกแล้ว" ถูกครับ....แต่ไม่ใช่ว่าผมไม่สนับสนุนหรือไม่ชอบการจัดงานเหล่านี้ครับ ชอบครับชอบมากด้วยกล้าบอกด้วยเลยว่าไปเดินบ่อยครั้งและเกือบทุกงานเสียด้วย ถึงแม้บางงานจะจัดบ่อยม๊าก...ก  ยิ่งบางงานจัดเพื่อสนับสนุน และแสดงถึงความสามารถของพี่น้องเกษตรกรไทย และภูมิปัญญาไทยผมยิ่งสนับสนุน เพราะฉะนั้นผมไม่ได้มาบ่นคนจัดงานและผู้มาแสดงสินค้าในงานเลยครับ แต่....ทุกงานครับ!!!

ขอบคุณภาพจาก http://news4apps.truelife.com/blog2/entry/29028

    จบย่อหน้าแรกที่ทุกงาน ช่ายครับทุกงานจะประสบความสำเร็จหรือลุล่วงตามวัตถุประสงค์ไปมิได้เลยถ้าหากขาดพวกเขาเหล่านี้ รวมถึงผมด้วย คือคนที่มาเข้าชมงาน หรือเรียกแบบบ้านๆเลยคือคนมาเดินเที่ยวในงานนั่นหละครับ ไม่ว่าจะมาเดินเลือกซื้อสินค้า มางานเพื่อเดินชมนิทรรศการณ์ที่จัดขึ้น มาเดินเล่นเฉยๆเดินเอาแอร์ เดินกับคนรักประหนึ่งปานว่าเดินเล่นพรอดรักกันที่ชายหาดอันแสนสวย(มีนะไม่ใช่ไม่มีลองสังเกตดูเอาครับ) หรือ ในห้าง เดี๋ยวทั้งหมดนี่ผมจัดให้

    สิ่งที่เราจะพบจะเจอตามห้าง ข้างทาง สะพานลอย ตลาดนัด ฯลฯ นึกอะไรออกนึกกันตามสบายเลยนะครับ(ไม่ปิดกั้นทางความคิด) เรียบเรียงได้ดังนี้เลยครับ

1. พวกเดินแล้ว Social+ เป๊ะปะ เดินไม่ดูของดูงาน ดูแต่ IPAD IPHONE แล้วก็ TABLET คือเดินไป Facebook Twitter BB ไปเรื่อย หรือบางที่พี่ล่อ Check in ทุกบูธ บอกตามตรงผมไม่ว่าหรอกครับบางทีผมก็ทำ แต่อย่าให้มันเกินพอดี มาเดินชมมาเดินดูงานนะครับ ไม่ได้มาเก็บแต้ม มางานแล้วปฏิบัติแบบนี้ อยู่บ้านเถอะขอร้อง บอกตามตรงบางทีขวางทางครับขวางมาก หัดดึงเอาไอ้สิ่งที่เคยเรียนมาเอามาใช้บ้างครับ บางคนเขาต้องการมาดู หรือ มาซื้อของจริงๆ เขาเข้าไปเลือกไม่ได้เลยครับ ก็คุณมึ........ง เล่นยืนขวางแต่ไม่ได้ดูของนี่ครับ
2. พวกช่่างกล้องอาชีพ คือประมาณว่าถ่ายแต่พริตตี้เป็นอาชีพ งานเขาจัดแสดงต้นไม้ กูก็จะถ่าย นม นม และ นม...ม งานเขาจัดแสดงรถแทนที่จะถ่ายรถก็ถ่ายพริตตี้ เคยสังเกตกันไหมครับ งานสัปดาห์วิทยาศาสตร์ หรืองานสัปดาห์หนังสือที่ไม่มีพริตตี้ จะไม่ค่อยพบเจอพวกช่างกล้องมืออาชีพเหล่านี้ ถ้าพวกที่มาจากหนังสือพิมพ์ หรือสำนักพิมพ์ที่เอาข่าวไปลงผมจะไม่ว่าเลย มันเป็นสีสัน แต่เอ มันเยอะไปป่าวมาจากสำนักพิมพ์หรือสำนักข่าวไหนครับเพียบเลย ถ้าลองเอาหัวหนังสือมาให้ถือคนละเล่มผมว่าไม่พอกับตากล้องครับ เยอะจัด ถามว่าผมเคยไหม เคยนะ แต่ก็ไม่เจาะจงทุกคนไป บางคนแต่ตัวไม่สวยไม่โดน หน้าตาไม่ถูกใจผมก็ไม่ถ่ายบอกกันตามตรง เลยนึกเป็นคำถามได้ว่า ไอ้ที่ถ่ายทุกงาน พวกพี่เอาภาพไปทำอะไร เยอะนะ แล้วเอาเก็บไว้ไหนกัน แล้วเอาไปทำอะไรกัน เอาไปดูระลึกอะไรเหรอครับ? เหมือนเดิมถ่ายได้ครับแต่อย่าขวางหรือทำตัวเป็นอภิสิทธิ์ ถือกล้องกูเลยทำอะไรได้ตามใจ สั้นๆ พี่ขวางผมจะดูนมเหมือนกัน ไอ้เวร...!!
3. พวกมาเดินโชว์โทรศัพท์หรือเดินคุยโชว์ ประมาณว่า เรื่องกูจะเป็นชู้กับเพื่อนเมีย พ่อเพื่อนมีเมียน้อยเป็นญาติโก โหติกา น้องชายจะไปล่อลวงคนใช้บ้านข้าง ๆ จะต้องมาคุยมาปรึกษากันในงานถ้าไม่ได้บรรยากาศเดี๋ยวสมองแม่งไม่แล่นกัน คิดและให้คำปรึกษาไม่ได้ พวกนี้จะคุยๆ เดินๆ หยุดๆ จับนู้น นั่น นี่ แต่ไม่ซื้อไม่สนใจ หยิบแตะ เจิมให้เป็นพิธีแล้วเดินผ่านไป  นั่งอยู่กับที่หรืออยู่ที่บ้านมันคิดไม่ออก เดินตามแล้วปวดกบาล ไม่ได้เดินตามหรอกนะครับแต่พวกนี้มันเดินไปเรื่อยอย่างที่บอก เดินๆเห็นหลังไวๆ ว่าไปบูธนั้น หันมาอีกที ว้ายมาอยู่หน้ากูซะละ 
4. ตามมาติดๆ พวกเดินจูงมือกัน ประมาณว่าถ้าปล่อยอีกฝ่ายจะมลายหายไป หรือจะหนีไปมีชู้ พวกนี้จับมือกันแบบไม่ยอมปล่อยกันครับ คือบอกตามตรงผมไม่ว่านะครับ เข้าใจ แต่ ไอ้ที่เดินแบบช้า ๆ คุยกันแบบในโลกในงานนี้มีกูอยู่ 2 คน ในสวน อีเวร(สวนนี้อยู่ข้างๆสวนอีเดนครับ) เดินกันไปเหมือนเดินชายหาด แบบ "มีเพียงหาดทราย ทะเล สายลม กับสองเรายินเพียงแผ่วเบา ยินเพียงเสียงคลื่นกับเสียงเรา นกน้อย บินมาคู่กัน เคียงกัน  เหมือนดังใจเราผูกพัน....(เอาให้จบเพลงเลยดีม๊ะ) อยากเดินไปสะกิดแบบที่เขาด่าๆ กันเวลาเห็นคนกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันว่าไหงมึงไม่ไปเปิดโรงแรมเอ....ากันซะเลย ก็บอกอีกตามตรงไม่ได้ว่า แต่พี่ปล่อยมือบ้างก็ได้ึครับ บางทีึคนเขาเดินมาเขาต้องหลบให้ หรือหิ้วของมาหนักๆ ก็ต้องหลบให้ คุณสองคน ก็จูงมือแบบกั้นไม่ให้เขาผ่านไปได้เลย ถามจริงไม่รู้สึกว่ามันขวางคนอื่นเขาบ้างเหรอครับ "อ๋อไม่รู้สึุก?"
5. กรณีนี้ที่จริงไม่อยากพูดครับเดี๋ยวหาว่าผมใจแคบ ครอบครัวเขารักกันมากันพ่อ แม่ ลูก แล้วยังจะมาหาเรื่องว่าแดกครอบครัวเขาอีก สันดานเสีย (ครับผมยอมรับ) แต่บางทีมางานบางงานไม่น่าพาลูกมานะครับถ้าคุณ รักลูกคุณจริงๆ ผมเห็นบางทีเด็กเล็กมาก ก็พาม....แบบกูคลอดปุ๊บหมอให้ออกจาก โรงพยาบาลได้ กูมาเลย(ถามจริงคุณคิดว่าถ้าหมดงานนั้นๆ แล้วของมันจะไม่มีเหรอครับ !! อ๋อไม่ได้ของแถม) ผมสงสารเด็กครับบอกตามตรงเจอทุกงาน ไม่เข็นรถเด็กก็หลับไป ไม่ก็อุ้ม  หนักเข้ามีพี่เลี้ยงอุ้มเดินตามด้วยและก็เด็กหลับ ใครที่เดินงานก็รู้ เสียงดังมากคงไม่ต้องอธิบายนะครับ ผมถามจริงถามหมอ หรือ หาอะไรใส่สมองบ้างไหม ไม่ใช้ไว้มีให้สันดานเลวๆไปฝังอยู่ เสียงดังๆ ตามงานที่คุณพาเด็กไปมันไม่เป็นสิ่งที่ดีสำหรับเด็กเลยนะครับ คุณรักลูกคุณจริงหรือ รักยากโชว์ว่าครอบครัวน่ารักพ่อแม่ลูก พากันมาเดินชมงานพาลูกไปซื้อ ไปดู เด็กตายังลืมไม่ขึ้นเลยเขาจะเห็นไหมคับ  ตรงกันข้ามมันยังเป็นการทำร้ายลูกคุณทางอ้อมด้วย มาถึงข้อนี้บางคนมีเถียงผมครับก็เขาไม่มีเวลาไป ไม่มีคนเลี้ยงลูก ผมถามซักคำ รักลูกจริงรอหน่อยดิงานไม่ได้มีแค่ครั้งนี้ครั้งเดียว ให้เขาโตกว่านี้ค่อยมาได้ไหม ของจำเป็นต้องซื้อเหรอ ตัวอย่าง เครื่องเสียงนี่ที่บ้านไม่มี ไม่ได้พังแล้วจะชักดิ้นชักงอตาย โทรศัพท์ถ้าไม่ได้อัพเดทไม่ได้เปลี่ยนเครื่องแม่ยายจะยกมรดกให้บ้านข้างๆ? 
6. ประเด็นสุดท้ายต้องกล่าวถึงพ่อแม่ง อุ๊บ ขออภัย แม่ พี่ ป้า นา อา อา...พอแค่นี้ดีกว่า พี่พา ลูกๆ หลานๆ มางาน ขอเถอะครับ อบรม หรือดูแลเขาหน่อย แบบว่า งานครับ งานนี้เขาจัดกัน ไม่ใ้ช่ที่สนามเด็กเล่น ไม่ได้เป็นสวนสาธารณะ คือพามาได้แต่ดูแลหน่อย ไม่ใช่ พามาแล้วก็ปล่ิอยวิ่งเล่น กันซะงั้น คนอื่นอาจจะมอง น้องน่าีรัก น่าเอ็นดู ไม่ใช่ผมครับผมมันคนเลวคู่กับเด็ก....เด็กเวร แต่ถ้าจะด่าก็ ผู้ใหญ่ที่พามานี่หละครับ ทราม ไม่ดูแลไม่สั่งสอน...แล้วพามาทำไมมันไม่ใช่ห้างไม่ใช่สนามเด็กเล่น

    ครับเพื่อนๆ ที่ตามอ่าน Blog มาตั้งแต่แรกๆ ที่ผมเริ่มเขียน ลองย้อนนึกดูนะครับ เคยเจอแบบนี้ไหม แล้วรู้สึก รำคาญใจกับ พฤติกรรมเหล่านี้บ้างไหม หรือ เคยทำบ้างไหม ถ้าทำก็ลดๆ ลงหน่อยเถอะนะครับ ที่ผมเขียน "ตอน" ช่ายมะเขาเรียกว่า...ตอน? อ๋อ ไม่ดิบทความ "งานแสดงสินค้า งานแสดงสันดาน" ก็ล่าสุดครับ Commart นี่หละครับ ผมกำลังดู Gadget ที่มาโชว์ในงาน ก็ต้องยอมรับครับน่าสนใจนะมีคนดูพอสมควร คู่กรณีก็แถ ๆ มากะลูก ผมจำไม่ได้ว่าพูดว่ายังไง น่าสนใจมาก หรือว่า ยังไง บอกตามตรงไม่ไ้ด้ว่านะครับเข้ามาดูกันได้ ผมก็ยืนต่อรอดูอยู่ พอคนที่ทดลองคนแรกเสร็จผมก็เข้าไปดู ก็เป็นจังหวะที่เด็กนรก (ขอด่าละกัน) เดินมาถึงแล้วก็ ดันผมพร้อมกับ เหยียบตีน ครับ ไม่ต้องเท้าแล้ว ตีนนี่หละ พร้อมกับประโยคที่ผมจำไม่ได้ เพราะว่าโมโหครับ โมโหที่ คุณแม่ง เองก็ไม่สั่งสอนลูกเดินมาดันผมซะด้วย แล้วก็ จับ เล่นกันกับลูก(แม่ลูกน่ารักมาก) เออเอากับเขาซิครับ คุณแม่ง คุณลูก ผมหละด่าไม่ถูกเลยขนาดผม พูดว่าพูดประชดเสียงดังๆ ออกไป ว่ามารยาททั้งแม่และลูกดีจัง เหยียบเท้าคนแล้วยังไม่สนใจอีก ก็เอ้ยไม่สนใจครับ ผมหละอายแทนผมเลวช่ายไหมนี่แบบตกลงกูผิด ผมต้องอาย ผมมันเลว ผมมันโหไอ้นรก เด็กในวันนี้คือผู้ใหญ่ในวันหน้าถ้าผู้ใหญ่ในวันนี้เป็นสันดานแบบนี้ พูดได้คำเดียว "เหี้ยแน่ๆอนาคต"

จุดเกิดเหตุขอบคุณภาพจาก http://www.yokekungworld.com

    ที่ผมเขียนบทความนี้ขึ้นและลงในช่วงนี้เพราะว่าเพิ่งผ่านงาน Commart มาสดๆ ร้อนๆ และอีกไม่กี่วันก็จะถึงงานสัปดาห์หนังสืออีก ครับผมหวังว่าคนที่เข้ามาอ่าน Blog ของผม คงจะเป็นผู้เข้าชมที่มีมารยาท หรือไม่อย่างน้อยก็บอกกล่าว ตักเตือนคนข้างเคียง คนรัก คนรู้จัก เพื่อนร่วมงาน เพื่อนร่วมโลกทั้งหมดทั้งมวลที่กำลังเตรียมตัวจะไปงานในอาทิตย์หน้า หรืองานต่อๆไป...จะบอก จะกล่าวกัน ตักเตือนอะไรก็ตามใจครับผมบังคับไม่ได้ และก็ไม่บังคับหรอกครับแค่มาบ่นก็ต้องขออภัยอย่างมากแล้ว ผมได้แต่หวังว่าคนในสังคมเราจะมีมารยาทที่ดีขึ้น ไม่ต้องมากแค่นึกได้ในส่วนลึกของหัวใจผมก็ดีใจ แบบที่เขากล่าวกันว่า “เพียงแวะเข้ามาชม เราก็แอบนิยมคุณอยู่ในใจ”

สุดท้ายใครก้ได้ตอบหน่อยงานนี้เกี่ยวอารายกับ ดร.สลัม 

ขอขอบคุณภาพจาก http://www.techxcite.com/topic/8840.html

    กะว่าจะไม่ยาวนะนี่...บทความครั้งนี้ถ้าแรง หยาบขออภัยแต่ระงับไม่ได้จริงๆ "เหนื่อยเหลือเกิน"