มือไม่จับ...เอานิ้วเขี่ยจอ

   ถือโอกาสเอาเวลางานมาเขียนบทความซะเลย (หัวหน้าไม่อยู่ งานเก่าไม่เดิน งานใหม่เลยไม่อยากทำ) ทั้งหมดคน คนนี่หละมันทำให้ช้า ทำให้เรื่องมากกันไปเอง แต่...ทั้งหมดเป็นการดีสำหรับผม มันเลยเป็นฟิลลิ่ง และก็เป็นการ ดีเบิ้ลดี ที่ได้พบเจอเหตุการณ์ รถไฟฟ้าสะดุดนะเธอ จึงเป็นที่มาของบทความปากหมา ๆ   เรื่องใหม่แต่เก่าในใจขึ้นมาได้ซะที

 

ขอขอบคุณชายหญิงและทุกคนที่เอื้อเฟื้อกริยาแบบนี้มาให้แอบถ่าย ในรูปไม่ใช่นางเองและพระเอกในเหตุการณ์นะครับ

   มันเป็นอะไรที่หงุดหงิดในหัวใจมานานแสนนานตั้งแต่ที่คนเราเห่อวัตถุนิยม ไม่ใช่ความผิดของ ตาจ๊อบ ที่คิดและทำ Iphone รวมถึงมือถือค่ายอื่นๆ ให้เป็นอวัยวะ ที่ 6 7 8 9 หรือ 10 ของแต่ละบุคคล ทำให้เวลาเดินไปไหนมาไหน ของผู้คนส่วนใหญ่แม่งเลยเดินไม่มองทางและไม่มองใครมองแต่จอ แสดงถึงความเป็นคนนอบน้อมไปหมด(ทางบุคลิก..แต่ทางสันดานตรงกันข้าม) ซึ่งจะเห็นอาการแบบนี้ได้ทุกที่ทุกเวลาและทุกโอกาสซะด้วย อย่างที่เอ่ยไปผมอยากเขียนเรื่องนี้มาตั้งนานมันประทับไว้ในใจตลอด และก็เคยเขียนแนว ๆ นี้ด่าไปแล้ว รอบ 1 ก็เกี่ยวกับเรื่องประมาณนี้หละครับ แม่งเคารพศพญาติฝั่งไหนของเขาเหล่านั้นก็ไม่ทราบ ประตูเปิดแล้วก็ไม่ยอมออกมัวก้มหน้าเคารพบรรพบุรุษฝั่งไหน(ด่าอีกที) ก็ไำม่สามารถระบุได้...แต่เดาแล้วทั้งโคตร(แรงไปปะ...ถ้าแรงไปก็ไม่ขอโทษ!!!..จบมะ)  มาต่อเรื่องเมื่อเช้าและเรื่องที่จะเขียนนี่ผมเองรอโอกาสเหมาะ ๆ มานานแล้ว เพิ่งได้เกิด จะ จะ ก็ครานี้นี่หละ มันตรงประเด็น เข้าจุด พอดีเด๊ะๆ ๆ  เพราะว่าระบบการขนส่งบ้านเราที่ต้องบอกว่า แทบจะทุกชนิดมันเป็นเหมือนกันหมด คือ มาช้า และก็นะยังจอดแช่รอคน (เคยอยากถามเหมือนกันว่ามึงจะรออะไรแม่งจะไม่มีที่อยู่แล้ว ใครจะขึ้นมาได้ แต่ว่า..เสือกมีคนขึ้นไำด้ซะงั้น(มันทำได้หวะ) เลยไม่กล้าถามเพราะคำตอบมีคนทำได้หวะ ? กูหละเชื่อพวกมึงเลย  เข้าเรื่องครั้งที่ 2 วันนี้ก็อีกเช่นเคยกับการไปทำงานที่แสนจะน่า....อารมณ์ ทุกวันก็ไปสายมันแบบนี้หละ ไปเช้าไม่มีใครทัก มาทำงานเช้าจังเลย?? แต่มาสาย แม่งถามกันเยอะวันนี้ทำไมมาสาย (คนเราก็แบบนี้หละครับทำดีไม่ค่อยมีใครสนใจ แต่ทำจังไรไหงใส่ใจกันจัง..ไรเลย) ต่ออีกรอบ นี่ถ้าเป็นกระบวนการทางเพศป่านนี้หนีไปมีชู้กันหมดละ ทำ ๆ หยุด ๆ จริง) วันนี้เช่นเคยครับ รถไฟฟ้า กว่าจะมาแต่ละขบวน พอมาถึงคนแน่นและก็จอดรออีกนะไม่ยอมไปผมไม่แทรกไม่เบียดถึงแม้อยากจะเบียดกับสาว ๆ นุ่งสั้นก็ตาม กล้าคิดแต่ไม่กล้าทำครับ(เป็นโรคปอด...ปอดแหกหนะ) พอมาอีกคัน(อีกขบวนซิเนอะ...รถไฟฟ้าไม่ใช้จ๊ะคันหู)  ก็ตามระเบียบคนที่ยืนรอก็เข้ากานไป ผมก็เดินตามไป มาหงุดหงิดใจกับ อีนางหนึ่ง กว่าจะลากขาเดินเข้าไปได้ต้องเคารพศพบรรพบุรุษหน้าประตูก่อน ด้วยความเป็นเจนเต้อเมน(สุภาพบุรุษ)สุดๆ กูแซงแม่งเลย ว่าแล้วผมก็เข้าไปยืนพิงตรงกลางตู้ขบวนได้ แล้วยืดจับที่จับไว้แน่่นเพราะอีกมือนึงเจ็บอยู่ รถออกแล้วครับจะ 8 โมงครึ่งละกูเพิ่งอยู่สถานีแรกนึกในใจแบบไม่ลุ้นอะไรเพราะทำมันแบบนี้ประจำ(ขอเสียงปรบมือด้วยครับ)  และแล้นเมื่อรถออกไป จ๊องจาถานี(ขอไม่เอ๋ยนามสถานีเพราะกลัวตามยิงคนเขียนถูก) รถมันก็จอดหยุด(คือถ้าใครทราบหรือขึ้น BTS มันจะเป็นเรื่องปกติที่มันจะขัดข้อง หยุดนานแล้วแต่วาระ (คือแม่งมีปัญหาได้ตลอดแทบ ขอย้ำ "แทบ" จะทุกวัน) หลังจากหยุดไปซักครี่ (ซึ่งนานกว่าซักครู่) มันก็เคลื่อนขบวนต่้อไป และมันก็ เบรก...เสียงดังหรือป่าวผมก็ไม่รู้เพราะใส่หูหมา!! เอ้ยหูฟัง แบบ IN Ear อยู่ ฟังเพลง One More Night ของ Maroon5 ที่บอกก็แค่อยากโชว์ว่าผมฟังเพลงบักสีดากับเขาด้วยนะเออ ถึงไหนแล้วหว่า อ๋อคือรถเบรกรู้สึกอีกทีคือ เซ มือที่เจ็บมันก็เจ็บแปล๊บ ขึ้นมาทันที แต่ไม่อกหักนะครับ พร้อมกับคลื่นฝูงชน ที่ไหลเทมาทางผม ซึ่งบางคนเซหาที่เกาะได้ บางคนไม่ล้มเพราะชนคนอื่นล้มก็มี ผมเองคว้าแขนของสาวได้ 1 คน(หล่อมะ) แต่สาวนั้นไปขอบคุณคนข้าง ๆ ผมซะงั้น(กู ๆ นี่จับมึงไอ้ห่านั้นมันยืนเล่น Line อยู่) ช่างมันครับคนอย่างผมมันก็ Styleนี้อยู่แล้วทำห่าอะไรไปชาวบ้านได้ดีหมด สิ้นสุดเหตุการณ์ที่ขอใช้คำได้ว่า "ลงไปกองกันหลายคน" ยู้ฮู มีใครนึกถึงสาวนางหนึ่งที่ผมแซงได้ไหมครับ นางนี่หละคือนางเอกของเรื่อง หลังทิ่มครับ(ใช้คำนี้ได้ปะ?) สุดสวยหงายหลังไปกองอยู่กับพื้น แต่ในมือยังกำSamsungไว้แน่น(ขออภัยระบุรุ่นไม่ได้..ซึ่งไม่ได้กลัวโดนฟ้องแต่มันเจ็บมือพร้อมกับอึ้ง) อึ้ง...ซิครับไม่อึ้งได้ไง ล้มขนาดนั้น ทำหน้างอขนาดนั้น ทำปากกร่นด่าเบา ๆด่าคนขับที่ทำให้กูล้ม แล้วก็ลุกขึ้นมาจิ้มจุ่ม.กด.เชี่ยดิ๊กๆที่หน้าจอต่ออีกและมึงก็ไม่จับอะไรอีกเช่นเคย...จบ 

  ไม่มีส่งท้ายมีมีสรุปเรื่องให้ไปเข้าใจกันเองครับ...บ๊าย บาย แล้วเจอกันบทความหน้า

ปล.ท้ายสุดขอบอบคุณ Apple และ ตาJoBs ที่ริเริ่มให้คนก้มหน้าก้มตาดูจอ ขอขอบคุณ Maroon5 และ AppStore ที่ปล่อยเพลง  One More Night มาให้โหลดฟรีได้ฟังระหว่างเดินทางไม่เช่นนั้นผมคงล้มไปพร้อมกะเขาเหล่านั้นเพราะมัวแต่เล่นเกมส์